Wiertła do SST

WIERTŁA DO SST
KOMET

Technika tarczy zębodołowej, opisana po raz pierwszy w 2010 roku, zyskała akceptację naukową i kliniczną na całym świecie. Chcąc odpowiedzieć na potencjalne powikłania w przypadku stosowania tego innowacyjnego podejścia w estetycznej implantologii stomatologicznej, opracowaliśmy wszechstronny protokół postępowania krok po kroku, obejmujący wszystko, czego nauczyliśmy się w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Po odcięciu korony zęba preparuje się łoże dla implantu poprzez korzeń usuwanego zęba. Po usunięciu podniebiennych fragmentów korzenia preparuje się tarczę, zgodnie z zasadą „zablokowania” mechanicznego lub biologicznego.

Mechaniczne „zablokowanie” obejmuje bezpośredni kontakt między implantem a tarczą, natomiast podejście biologiczne sprzyja ankylozie tarczy, co zapobiega jej dokoronowemu przemieszczaniu.
Koronowej części tarczy nadaje się wklęsły kształt. Kończy się ona 0,5 mm dokoronowo względem blaszki przedsionkowej kości.

Następnie wprowadza się implant i wykonuje indywidualną czapeczkę gojącą. Jeśli technikę tarczy zębodołowej stosuje się zgodnie z podstawowymi zasadami biologicznymi i mechanicznymi, może ona zapewnić bardzo estetyczne i przewidywalne efekty.

(Int J Esthet Dent 2020;15:288–305)